Terwijl we gewend zijn aan borden in het wegverkeer, kan de bewegwijzering op skipistes in het begin verwarrend zijn.
Vooral als je voor het eerst in een groter skigebied bent, kun je snel overweldigd raken door de veelheid aan borden en kleuren.
Wat betekenen de kleuren groen, blauw, rood, geel of zwart op skipistes?
Welke criteria bepalen of een piste als blauw, rood of zwart wordt geclassificeerd?
In dit artikel leer je alles wat je moet weten over de piste-markeringen in de skigebieden van de Alpen en wereldwijd.
We presenteren ook geschikte skigebieden voor elke pistencategorie.
De belangrijkste punten vooraf samengevat
- De kleuren van de hellingen geven de moeilijkheidsgraad aan: Blauw staat voor gemakkelijk, rood voor gemiddeld en zwart voor moeilijk – deze markeringen zijn gebaseerd op de steilte van de hellingen.
- Groene pistes zijn ideaal voor beginners: met een lichte helling van 6 tot 25 procent zijn ze ideaal voor beginnende skiërs, vooral in Frankrijk en Noord-Amerika.
- Blauwe pistes voor beginners en gezinnen: Deze pistes hebben een hellingspercentage tot 25 procent en bieden beginners een veilige mogelijkheid om skitechnieken te leren.
- Rode pistes voor gevorderden: Met een hellingspercentage van minder dan 40 procent zijn deze geschikt voor meer ervaren skiërs die hun techniek willen verfijnen.
- Zwarte pistes alleen voor professionals: met een hellingspercentage van meer dan 40 procent zijn dit uitdagende pistes die alleen door zeer ervaren skiërs bedwongen mogen worden.
- Skiroutes voor avonturiers: gemarkeerd en beveiligd, maar niet geprepareerd – ideaal voor ervaren skiërs die op oneffen terrein willen skiën.
- Open terrein herbergt risico’s: zodra de markeringen ophouden, begint onbeveiligd terrein met een verhoogd risico op lawines en valpartijen.
Kleuroriëntatie voor skipistes
Als je voor het eerst een groot skigebied binnenkomt, word je begroet door een veelheid aan borden.
De vraag of een piste blauw, rood of zwart is, rijst al snel.
Maar wat betekenen deze kleuren bij het skiën?
Hoe zijn de pistes ingedeeld?
Om mogelijke verwarring te voorkomen, leggen we je graag de verschillende pistenmarkeringen in de Alpen en andere regio’s uit.
We presenteren ook enkele van de beste skigebieden voor elke moeilijkheidsgraad.
Wat de kleuren op de skipistes aangeven
De kleurcodering van de pistes geeft informatie over de moeilijkheidsgraad van de betreffende afdaling.
Het geeft aan of een piste geschikt is voor beginners of dat deze vanwege de steilte beter geschikt is voor gevorderde skiërs.
De nummering van de pistes maakt het gemakkelijker om je weg te vinden in grote skigebieden en voorkomt dat iemand van het pad afdwaalt.
Deze en nog veel meer informatie kun je ook bij onze skischool Kaprun krijgen.
In sommige gevallen worden de nummers aangevuld met piste-aanduidingen om de oriëntatie te vergemakkelijken.
Daarnaast worden de randen van de pistes gemarkeerd met palen die ofwel in felle kleuren zijn geverfd voor een betere zichtbaarheid of in de respectieve kleur van de piste.
Groene pistes – gemakkelijke afdalingen voor beginners
In de Duitstalige gebieden geeft een groen bord zeer vlakke, gemakkelijke pistes aan, die vaak worden gebruikt als oefenpistes.
Dit is waar beginners leren skiën.
In Frankrijk en Noord-Amerika zijn groene pistes gebruikelijker.
Deze hellingen hebben een hellingspercentage van 6 tot 25 procent en zijn ideaal om de juiste val te oefenen of de eerste bochten onder de knie te krijgen.
Skigebieden zoals Les Deux Alpes en Alpe d’Huez in Frankrijk bieden een verscheidenheid aan groene pistes.
U bekijkt momenteel inhoud van een plaatshouder van YouTube. Klik op de knop hieronder om de volledige inhoud te bekijken. Houd er rekening mee dat u op deze manier gegevens deelt met providers van derden.
Andere landen, andere kleuren
De kleuren blauw, rood en zwart komen het meest voor en staan respectievelijk voor makkelijk, gemiddeld en moeilijk.
Deze classificatie is gebaseerd op het maximale hellingspercentage van de piste.
In sommige landen, zoals Noorwegen, Frankrijk, de VS en Canada, zijn er ook groene pistes.
In Canada en de VS is er ook een extra classificatie voor bijzonder moeilijke, diepe zwarte pistes.
Hieronder wordt uitgelegd wanneer een piste groen, blauw, rood of zwart is.
Blauwe pistes – ideaal voor beginners en gezinnen
Een blauwe piste-markering geeft een vlakke skipiste aan, die vaak gekscherend een skisnelweg wordt genoemd.
Met een hellingspercentage tot 25 procent zijn deze pistes ideaal voor beginners, herintreders en gezinnen met kinderen.
Op blauwe pistes kun je verschillende skitechnieken oefenen, zoals sneeuwploegen, draaien en carven.
Hier kunnen skiërs een rustige afdaling verwachten zonder een grote adrenalinekick.
In Noord-Amerika daarentegen betekent een blauw vierkant een steilere helling van 25 tot 40 procent.
Aanbevolen skigebieden met veel blauwe pistes zijn Winterberg in Duitsland, de Tiroler Zugspitz Arena in Oostenrijk en Alta Badia in Italië.
Rode pistes – Voor gevorderde skiërs
Rode pistes in de Alpen zijn van gemiddelde moeilijkheidsgraad en hebben een hellingspercentage van minder dan 40 procent.
Ze zijn minder geschikt voor beginners en worden gebruikt door gevorderde skiërs om hun techniek te verbeteren of zich voor te bereiden op steilere afdalingen.
Ervaren skiërs kunnen hun carving-techniek verfijnen op rode pistes, terwijl korte bochten worden aanbevolen voor alle anderen.
Skigebieden zoals Saalbach in Oostenrijk, Oberstdorf in Duitsland en Val Gardena in Italië bieden een verscheidenheid aan rode pistes.
Duidelijke piste-markeringen zijn de stille wegwijzers die skiërs veilig door het witte labyrint leiden. Hermann Oberschneider
Zwarte pistes – alleen voor ervaren skiërs
Zwarte pistes zijn extreem steil en zijn voorbehouden aan ervaren skiërs.
Een hellingspercentage van meer dan 40 procent vormt een aanzienlijk risico voor beginners.
Je moet alleen op deze pistes skiën als je korte bochten goed beheerst.
Bij het carven op zwarte pistes kan de middelpuntvliedende kracht snel een probleem worden.
In Amerika geeft het symbool van een zwarte diamant een moeilijke piste aan met een hellingspercentage van meer dan 40 procent.
Twee zwarte diamanten duiden op een extreem moeilijke afdaling met speciale uitdagingen zoals krappe bochten en onduidelijke randen.
Skigebieden in Europa met veel zwarte pistes zijn Davos-Klosters en het skigebied Andermatt-Sedrun in Zwitserland en Ski Arlberg in Oostenrijk.
Skiroutes – Voor de avonturiers
Skiroutes met gele of rode stippellijnen op de pistekaart komen steeds vaker voor in de Alpen.
Deze pistes zijn gemarkeerd en beveiligd, maar niet geprepareerd.
Dergelijke pistes zijn geschikt voor zeer ervaren skiërs en snowboarders, omdat de route vaak oneffen is en je ook diepe sneeuw kunt tegenkomen.
Gemarkeerde skiroutes kunnen zonder gids worden afgelegd, omdat de alpine gevaren niet groter zijn dan op andere pistes.
Bekende skigebieden met veel skiroutes zijn Davos-Klosters in Zwitserland, Fieberbrunn in Oostenrijk en Zermatt in Zwitserland.
Verdere markeringen op geprepareerde pistes
In grote skigebieden raak je gemakkelijk de weg kwijt en daarom worden geprepareerde pistes vaak gemarkeerd om de weg te wijzen.
Als een skigebied een pistenkeurmerk moet krijgen, worden er pijlen geplaatst aan de randen van de pistes.
Daarnaast worden er palen en borden langs de pistes geplaatst, in fluorescerende kleuren of in de desbetreffende kleur van de piste, om de rijrichting of het oefengebied aan te geven.
Geen markeringen in open terrein
Als er geen borden meer te zien zijn, heb je het beveiligde skigebied verlaten en begeef je je op open terrein.
Dit gebied is noch gemarkeerd noch geprepareerd en is niet beveiligd.
Iedereen die de gemarkeerde pistes verlaat, moet zich ervan bewust zijn dat hij dit op eigen risico doet.
Bij het verlaten van de pistes wordt het gevaar van lawines of vallen vaak aangegeven, bijvoorbeeld door borden met een lawinewaarschuwing.
In veel gevallen geeft ook een oranje knipperlicht het actuele lawinegevaar aan.
[yop_poll id=”5″]
Conclusie
De piste-markeringen in skigebieden worden gebruikt ter oriëntatie en geven de moeilijkheidsgraad van de pistes aan. Groene pistes zijn ideaal voor beginners met een licht hellingspercentage tot 25 procent, terwijl blauwe pistes ook geschikt zijn voor beginners en gezinnen, maar iets steiler zijn.
Rode pistes zijn bedoeld voor gevorderde skiërs met een hellingspercentage van minder dan 40 procent, en zwarte pistes zijn alleen geschikt voor zeer ervaren skiërs omdat ze een hellingspercentage van meer dan 40 procent hebben.
Skiroutes, die vaak niet geprepareerd zijn, bieden avontuurlijke skiërs extra uitdagingen.
De markeringen helpen je om je veilig te oriënteren in het skigebied en gevaren zoals onbeveiligd terrein te vermijden.
Wat je nog meer interesseert: Opleiding tot skileraar Skilessen voor kinderen